Dieta i zmiana pozycji

Odpowiednia dieta

Zapewnienie odpowiedniej diety, wpływa na szybsze gojenie się ran. Zmniejsza również skutki związane z nieodpowiednią pracą jelit u osoby leżącej. Pozytywnie wpływa na ogólny stan zdrowia chorego. Przy układaniu jadłospisu, warto skorzystać z pomocy dietetyka. Ale jeśli nie mamy takiej możliwości, warto poznać podstawy układania jadłospisu.

Po pierwsze dieta powinna być dostoswana kalorycznie do wagi pacjenta. Pacjent musi jeść odpowiednio do swojej wagi. Niedożywienie sprzyja wolnemu gojeniu się ran. Chory powinien jeść 4-5 posiłków dziennie.

Po drugie należy dbać o właściwe nawadnianie pacjenta. Picie odpowiedniej ilości płynów jest również podstawą dobrego leczenia.

Po trzecie dieta powinna być lekkostrawna (wśród osób leżących, częste są zaparcia i problemy jelitowe). Wskazane jest unikanie pokarmów, które powodują wzdęcia. Potrawy powinny być gotowane na parze lub w wodzie. Jeśli pieczone, to bez tłuszczu. Należy unikać produktów smażonych i tłuszczów zwierzęcych, unikać soli, słodyczy oraz alkoholu.

Po czwarte dieta powinna być bogata w białko. Sprzyja ono regeneracji tkanek. Na każdy kilogram masy ciała trzeba choremu dostarczyć 1,25-1,5 grama białka. Dla osoby ważącej 50 kilogramów, to daje 60-75 gramów.

Po piąte - posiłki przygotowywane dla osób z odleżynami powinny być bogate w sole mineralne i witaminy – szczególnie C, A, E i B2.

Zmiana pozycji

Ruch i zmienianie pozycji osoby chorej, są podstawą leczenia odleżyn. Jeśli taki zabieg powoduje ból, warto (po konsultacji z lekarzem) zastosować środki przeciwbólowe.

Pozycję chorego należy zmieniać co 2-3 godziny. W tym celu należy unieść lekko ciało chorego, dzięki czemu unikniemy otarcia wrażliwych miejsc. Należy pamiętać o zmienianiu pozycji chorego również w nocy. Unikajmy pozycji półleżącej lub półsiedzącej. W ten sposób narażamy chorego na ześlizgiwanie się, a to powoduje kolejne urazy. Wezgłowie łóżka powinno być umieszczone najniżej jak to możliwe, ze względów medycznych. Na brzuch możemy kłaść tylko chorych, którzy nie mają problemów z oddychaniem.

Zmieniając pozycję chorego należy minimalizować ryzyko urazu. Zalecane jest używanie techniki „hamaka”, czyli przenoszenie go na podkładzie z mocnego płótna bez dotykania bezpośrednio skóry chorego.

Wskazane jest też stosowanie tzw. „łatwoślizgów” – specjalnych tkanin, które wkładamy pod prześcieradło. Dzięki temu, jego pociągnięcie pozwala na łatwiejsze zmiany pozycji chorego.

Układając chorego zawsze warto stosować materace i inne sprzęty przeciwodleżynowe. Do tego warto zastosować poduszki lub inne podkładki oddzielające kolana i kostki. Pod pośladkami, piętami i łokciami można ułożyć na podkłady z runa owczego. Zmniejszają one tarcie najbardziej wrażliwych miejsc.