Rodzaje oparzeń

Oparzenia możemy dzielić wedle różnych kryteriów. Rozpoznanie rodzaju pozwala na zastosowanie odpowiedniej pomocy. Najważniejsze kryteria to:

• ocena stopnia uszkodzenia,
• rozległości rany
• oraz czynnika, który spowodował oparzenie.

Stopnie oparzeń

W zależności od tego jak bardzo uszkodzona jest tkanka, wyróżniamy cztery stopnie oparzeń.

Oparzenie I stopnia obejmuje naskórek. Uszkodzenie jest niewielkie. Skóra jest zaczerwieniona i wrażliwa na dotyk, występuje bolesność. Może pojawić się opuchlizna, a uszkodzony naskórek ma pod światło białawy kolor.

Oparzenie II stopnia występuje, gdy uszkodzony jest zarówno naskórek, jak i skóra właściwa. Oprócz objawów występujących w uszkodzeniu I stopnia, dodatkowym elementem jest występowanie pęcherzy oraz uszkodzenie mieszków włosowych i gruczołów potowych.

Wśród oparzeń II stopnia możemy wyróżnić powierzchniowe i głębokie. W pierwszym przypadku mamy do czynienia z silnym bólem oraz pęcherzami wypełnionymi surowicą. Przy oparzeniach głębokich występuje martwa biała skóra z czerwonymi punktami.

Oparzenie III stopnia obejmuje naskórek, skórę właściwą i tkankę podskórną. Na obszarze uszkodzenia czuć intensywny ból, występują zwęglenia lub biała skóra. Pod nią dochodzi również do uszkodzenia naczyń krwionośnych.

Oparzenie IV stopnia sięga nawet mięśni, kości, więzadeł i ścięgien. Dochodzi wtedy do bardzo poważnych uszkodzeń ciała.

Rozległość oparzeń

Rozległość oparzeń mierzymy metodą „dziewiątek”. Całe ciało można podzielić tak, aby każdy fragment odpowiadał dziewięciu procentom powierzchni ciała. Głowa (9%), Ręce (po 9% każda), Plecy (18%), Brzuch (9%), Klatka piersiowa (9%), nogi (po 9% każda) oraz krocze (1%). W ten sposób łatwo oszacujemy jak duże rany odniosła poszkodowana osoba.

Źródło oparzeń

Trzecim kryterium oceny oparzeń jest źródło ich powstania. Rozpoznanie powodu oparzenia pozwala zastosować odpowiednie działanie terapeutyczne.

Oparzenia cieplne powstają na skutek działania ciepła. Mogą być spowodowane kontaktem skóry z gorącym przedmiotem, cieczą lub bezpośrednio z płomieniem.

Elektryczne są efektem bezpośredniego przepływu prądu przez ciało.

Chemiczne wynikają z kontaktu skóry ze żrącymi substancjami. W przypadku oparzenia kwasem, pojawiają się suche strupy. Jeśli źródłem będzie zasada, pojawi się miękki, wilgotny, białawy strup.

Do oparzeń radiacyjnych można zaliczyć te, które powstały na skutek działania promieniowania (w tym rentgenowskiego oraz ultrafioletowego). Szczególnym przypadkiem są poparzenia słoneczne.

Podsumowując – oparzenia możemy dzielić ze względu na ich stopień (I, II, III i IV), rozległość (procent powierzchni ciała) oraz źródło (cieplne, elektryczne, chemiczne, radiacyjne i dróg oddechowych). Właściwe rozpoznanie pozwala na zastosowanie skutecznej metody terapii.